Nerede olduğumuzu bilmediğimiz bir tepede kalmış hissediyoruz kendimizi Yarabbi. “Yaklaşma” dediğin ağaca yaklaşmış, “uyma” dediğin şeytana uymuş, kendimizi incir yapraklarıyla örtmeye çalışmış ve dünyaya, bilmediğimiz bir coğrafyaya fırlatılmış gibi hissediyoruz kendimizi. Bir çölde, bir dere kenarında, bir okyanus kıyısında üç şey arayarak geçiyor günlerimiz. Seni, başkamızı ve kendimizi arayıp duruyoruz. Aradıklarımızı buldur Yarabbi. Bu karanlık koridorda başka türlüsü zor, pek zor. Aslında